 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
"Ssspring maar uit je bed en kruip maar achter mij aan, dan gaan we eensss een kijkje onder
je eigen bed nemen, dan sssul je ssien dat er nietss aan de hand isss"
Sanne is eigenlijk veel te bang om met Siipper mee onder haar bed te kijken, maar ze wil zo
graag eindelijk eens een leuke droom hebben, dat ze besluit om toch maar mee te gaan.
Slipper is ook erg lief en hij zorgt goed voor haar, dus ze hoeft niet bang te zijn.
Ze springt uit bed en gaat achter Slipper op de grond liggen, zo is ze altijd veilig. Slipper heeft
een zaklamp gepakt en doet hem aan. Knip, ineens wordt alles onder Sanne's bed helemaal
licht. Sanne schrikt zo, dat ze snel haar ogen dichtknijpt. Ze bibbert helemaal.
"Nee!" . zegt Slipper, "juissst niet je ogen dicht doen, kijk nou eensss, wat sssie je allemaal?"
Voorzichtig doet Sanne haar ogen open en knippert even, omdat het zo licht is.
"Huh? Maar ik zie helemaal niets engs", zegt ze verbaasd. "Nee, sssuffie, dat heb ik je toch
gesssegd? Er ssijn helemaal geen rare beessten of enge monsssterss, alleen je eigen
rommel sstaat onder je bed".
Nu ziet Sanne het ook,' waar ze altijd bang voor is geweest is haar eigen speelgoed, dat ze
steeds onder haar bed stopt. Ze ziet haar poppen, haar computerspelle@es, haar tekendoos
en nog veel meer.
"Ben ik daar al die tijd bang voor geweest?", vraagt ze. "la ssuffie, er is niets om bang voor
te zijn, geen enge monsssterss of rare beessten, het enige rare beesst, dat ben ik!"
"la, maar jij hebt me geholpen!" Sanne is zo blij dat ze Slipper een hele dikke kus op zijn hoofd
geeft. Slipper wordt er een beetje verlegen van.
"Maar ik moet nu weer gaan hoor", zegt Slipper "er zijn nog veel meer kinderen die bang zijn
voor de monsters en die moet ik ook nog helpen, maar als je weer bang bent dan ben ik er
weer om je te helpen!"
Slipper verdwijnt in een flits en Sanne kijkt verdwaasd om zich heen. Waar is hij nou
gebleven? Maar ze ziet hem niet meer.
Ze moet vreselijk gapen en kruipt weer onder haar warme deken, ze rolt er helemaal in en
denkt aan wat er allemaal is gebeurt en valt dan eindelijk in slaap.
"Sanne, Sanne", mama schudt aan de deken en Sanne wordt wakker. "Huh, waar ben ik?
Waar is Slipper?", vraagt ze aan mama. "Wie is Slipper?" vraagt mama "je hebt toch niet
weer over enge beesten gedroomd hè?"
Sanne krabbelt even op haar hoofd, ze begrijpt er helemaal niets van. Wat is er allemaal
gebeurt? Heeft ze alles gedroomd?
Nee, nu weet ze het weer!
"Mama, ik was heel bang toen ik moest slapen, maar toen kwam Slipper en die heeft me
geholpen en toen ging hij weg en toen heb ik eindelijk heel fijn gedroomd!"
Mama begrijpt helemaal niets van haar verhaal, maar ze laat Sanne alles vertellen. "En toen
gingen we samen onder mijn bed kijken", vertelt ze "en toen was alles goed er was alleen
maar speelgoed en toen ging Slipper weg en toen heb ik heel fijn gedroomd. En nu ben ik
verliefd op Slipper!"
Mama weet niet waar Sanne het over heeft, maar ze is blij dat ze weer zo vrolijk is en geeft
Sanne een aai over haar haar.