 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
Witte Wieven
Lang, heel lang geleden woonde hier in een huis in het bos een rijke familie. Ze
hadden een dochter, Johanna genaamd.
Naast deze familie woonde een ander gezin, zij hadden een zoon Herbert. En ook zij
hadden veel geld.
Naarmate Herbert en Johanna ouder werden, des te leuker zij elkaar vonden.
De ouders van Johanna zagen dit ook en vonden het een goed idee dat Herbert en
Johanna zouden gaan trouwen.
Ze waren immers allebei rijk. Wat in die tijd erg belangrijk was.
Door ongeluk en ziekte raakten de ouders van Herbert in korte tijd al hun geld kwijt.
De vader van Johanna vond dat ze nog steeds moesten trouwen, ze hielden van
elkaar, dat was het belangrijkste.
De moeder van Johanna was nu tegen het huwelijk. Zij ging op zoek naar een
andere man voor haar dochter.
Al snel viel haar oog op Albrecht. Zij nodige Albrecht uit om te komen eten.
Op de avond dat Albrecht zou komen eten, kwam vader met een spannend verhaal
thuis.
Herbert was eerder die avond op zijn paard terug gekomen van een lange reis, hij
was hierbij door het donkere bos gekomen.
Hij reed met zijn paard over een smalle weg, toen zijn paard van iets schrok en hem
uit het zadel gooide. Herbert viel op de grond, maar omdat het pad zo smal was,
dreigde hij naar beneden te storten.
Opeens voelde hij dat hij opgetild werd door een paar sterke armen. Het was een
van de witte wieven.
Witte wieven woonden al jaren in de bossen. Velen werden gewaarschuwd voor hen,
want veel reizigers zijn verdwenen in de nacht.
Het gerucht gaat dat de witte wieven ze gevangen hebben.
Witte wieven zie je alleen na zonsondergang. Je ziet dan een witte nevel.
Herbert was blij verrast dat hij gered werd door de witte wieven.maar ook verbaasd,
want waarom zouden de gemene witte wieven hem helpen.
Hij besloot snel verder te rijden, voordat de witte wieven zich bedachten en hem
alsnog gevangen zouden nemen.
Moeder was woest dat vader dit verhaal verteld had. Zij had gemerkt dat Johanna vol
bewondering had geluisterd naar het verhaal. Ze had geen aandacht voor Albrecht.
’s Avonds hadden ze ruzie. Wat was belangrijker geld of moed. Albrecht had geld,
maar Herbert was moedig. Aan het eind van de avond besloten ze dat ze voor hun
dochter een dappere man wilden. Daarom bedachten ze een plan.
Herbert en Albrecht moesten beiden naar de plek rijden, waar de witte wieven gezien
waren. Zij moesten allebei iets achterlaten.
Zo gezegd zo gedaan. Beide mannen reden na zonsondergang richting het bos.
Elk namen ze een andere route. Herbert kwam als eerste bij de plek aan. Hij heeft
een tijdje staan wachten op Albrecht, maar die zou nooit komen. Halverwege was hij
te bang geweest en teruggereden naar de boerderij.
Herbert had een schaal meegenomen en hij gooide die naar de plek waarvan hij
dacht dat daar de witte wieven zouden zitten.