 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
tilden ze Piet uit de plakkerige stroop.
'Sinterklaas, kijkt U toch eens,' huilde Piet, 'hoe krijg ik al die stroop er ook weer af? Ik plak aan alle
kanten.' En Piet moest nog harder huilen.
'Maar Piet, daar hoef je echt niet om te huilen. Ik zal eens even kijken wat we daar aan kunnen doen.'
De kruidenier, die de hele tijd had geluisterd naar Sinterklaas en de jammerende Piet, wist de
oplossing.
'Sinterklaas, ik maak voor uw knecht wel een lekker warm bad en terwijl Piet zich dan wast, help ik U
mee met het vullen van de schoentjes van de kinderen,' zei de kruidenier blij.
'Dat vind ik erg aardig van U meneer Peultjes,' zei Sinterklaas, 'maar 't is veel te gevaarlijk daar boven
op die hoge koude daken.
'Ach Sinterklaas,' zei de kruidenier, 'ik ben wel eens meer op 't dak geklommen, ik heb geen
hoogtevrees en bovendien moet U toch iemend hebben die U vanavond nog helpt.'
Terwijl Piet lekker in bad lag, gingen Sinterklaas en de kruidenier het dak op. Na een paar uur waren
alle schoentjes gevuld en Sint en de kruidenier gingen weer terug naar de winkel van de kruidenier.
Koud en moe kwamen ze binnen en wie zat daar lekker schoon bij de openhaard?
.....Piet.
Tot slot dronken ze met z'n drieen warme chocomel. Daar knapte Sint van op. Ze lachten nog veel om
het vast zitten van Piet en het duwen van Sint.
Moe maar voldaan gingen Sint en Piet naar huis.