voorleesverhaal

Groep: groep3,groep4
Vakgebied: Taal: taal
Thema: overige
Omschrijving: Verhaaldat je voorleest met een sokpop.
Zoekwoorden: slang voorlezen taal luisteren

Voorleesverhaal

Dit verhaal heb ik geschreven, nadat ik mijn sokpop had gemaakt. In dit verhaal staat deze
pop centraal, zodat ik er zelf wat meer aan heb. Je kunt het verhaal gewoon voorlezen,
maar je kunt dus ook de sokpop de hoofdrol laten spelen en het verhaal meer uitwerken.
De sokpop heet 'Slipper' en hij slist, houdt hier dus bij het uitspelen rekening mee! (]e kunt er
natuurlijk ook je eigen invulling aan geven)

"Kom op, naar bed Sanne", zegt mama en duwt Sanne al zachtjes de trap op. Maar Sanne
heeft helemaal geen zin om te slapen:"Ik ben niet moe", gaapt ze luid, maar mama weet wel
beter."Nee, je gaapt zeker zo, omdat je nog lang niet hoeft te slapen hè lieverd?" "Ik gaap
helemaal niet", zegt Sanne en dan moet ze per ongeluk nog een keer gapen, oeps nu heeft
mama het zeker gezien. Maar ze wil niet slapen. Sanne is bang om naar bed te gaan, er
zitten altijd enge monsters onder haar bed en in het donker ziet ze altijd griezelige beesten op
de muur en die willen haar zeker weten opeten!
Als ze dan 's avonds in bed aan al die enge beesten moet denken, dan droomt ze er ook nog
van. Ze heeft heel vaak van die enge dromen, maar ze wil helemaal niet eng dromen. Ze wil
over leuke dingen dromen, dan wordt ze tenminste ook weer vrolijk wakker. Maar ze moet
altijd zo oppassen voor de enge beesten dat ze helemaal niet aan leuke dingen kan denken.
"Mama?" "la, Sanne, wat is er?" "Ik ben zo bang in het donker!" "Maar dat is toch helemaal
niet nodig liefje, waarom dan?" "Er zitten allemaal beesten in mijn kamer als het donker is en
dan durf ik niet te slapen." Mama kijkt Sanne even aan en dan begrijpt ze het al, dus daarom
wilde Sanne ook niet naar bed. "Ik laat je deur wel open, zodat het niet zo donker is en dan
ben je vast niet meer bang." Ze stopt Sanne onder de deken en geeft haar een dikke kus.

Sanne draait de hele tijd rond in haar bed, maar ze kan nog niet slapen. De deur is wel open
en de enge monsters op de muur zijn er niet, maar er zitten allemaal enge beesten onder
haar bed, zo eng dat ze niet eens durft te kijken, want als ze dat doet dan grijpen ze haar
vast bij haar neus en dan sleuren ze haar zeker weten mee onder het bed en dan komt ze
nooit meer terug. Ze zullen haar vast opeten! Sanne wil bijna gaan gillen dat mama moet
komen, maar dan hoort ze een stem;"SSSstil maar meisssje, niet bang ssssijn." Sanne kijkt
verschrikt rond, maar ze ziet niets. "Wwwwat is dat? Wwwie bent u?" vraagt ze bang. Ze
ziet nog niets en stopt dan heel snel haar hoofd bij onder de dekens, dan kan het beest haar
niet pakken.
Sanne zit nu helemaal in het donker onder de dekens en is vreselijk bang, maar dan voelt ze
iets op haar deken kriebelen. "Meissssje toch, kom er eensss onder vandaan, je hoefttt niet
bang voor mij te sssijn, ik wil je helpen." Eigenlijk durft Sanne het niet, maar ze spiekt toch
even onder de deken vandaan om te kijken of ze niet eng droomt.
Maar nee! Wat zit daar nou op haar dekbed, het is een heel raar beest, maar eigenlijk ziet hij
er niet zo eng uit.

"Wie ben jij?" . vraagt Sanne. "Ik ben Sssslipper", slist het kleine beestje "en ik ben hier
omdat ik je wil helpen, want je was zo bang daar net."
"Ja, jij moet ook oppassen hoor", fluistert Sanne "want er zitten allemaal rare beesten onder
mijn bed en ze sleuren je zo aan je neus mee!"
"Maar daarvoor ben ik hier nou juisssst", slist Slipper, "ik ssal je laten ssien dat er helemaal
nietss isss om bang voor te ssijn en alss je dat dan gessien hebt kun je weer aan leuke
dingen denken en dan kun je eindelijk over leuke dingen dromen, over mij bijvoorbeeld!", slist
Slipper vrolijk.
"Maar hoe dan?", vraagt Sanne, die nog wel een beetje bang is.
"Ssspring maar uit je bed en kruip maar achter mij aan, dan gaan we eensss een kijkje onder
je eigen bed nemen, dan sssul je ssien dat er nietss aan de hand isss"

Sanne is eigenlijk veel te bang om met Siipper mee onder haar bed te kijken, maar ze wil zo
graag eindelijk eens een leuke droom hebben, dat ze besluit om toch maar mee te gaan.
Slipper is ook erg lief en hij zorgt goed voor haar, dus ze hoeft niet bang te zijn.
Ze springt uit bed en gaat achter Slipper op de grond liggen, zo is ze altijd veilig. Slipper heeft
een zaklamp gepakt en doet hem aan. Knip, ineens wordt alles onder Sanne's bed helemaal
licht. Sanne schrikt zo, dat ze snel haar ogen dichtknijpt. Ze bibbert helemaal.
"Nee!" . zegt Slipper, "juissst niet je ogen dicht doen, kijk nou eensss, wat sssie je allemaal?"
Voorzichtig doet Sanne haar ogen open en knippert even, omdat het zo licht is.
"Huh? Maar ik zie helemaal niets engs", zegt ze verbaasd. "Nee, sssuffie, dat heb ik je toch
gesssegd? Er ssijn helemaal geen rare beessten of enge monsssterss, alleen je eigen
rommel sstaat onder je bed".

Nu ziet Sanne het ook,' waar ze altijd bang voor is geweest is haar eigen speelgoed, dat ze
steeds onder haar bed stopt. Ze ziet haar poppen, haar computerspelle@es, haar tekendoos
en nog veel meer.
"Ben ik daar al die tijd bang voor geweest?", vraagt ze. "la ssuffie, er is niets om bang voor
te zijn, geen enge monsssterss of rare beessten, het enige rare beesst, dat ben ik!"
"la, maar jij hebt me geholpen!" Sanne is zo blij dat ze Slipper een hele dikke kus op zijn hoofd
geeft. Slipper wordt er een beetje verlegen van.
"Maar ik moet nu weer gaan hoor", zegt Slipper "er zijn nog veel meer kinderen die bang zijn
voor de monsters en die moet ik ook nog helpen, maar als je weer bang bent dan ben ik er
weer om je te helpen!"

Slipper verdwijnt in een flits en Sanne kijkt verdwaasd om zich heen. Waar is hij nou
gebleven? Maar ze ziet hem niet meer.
Ze moet vreselijk gapen en kruipt weer onder haar warme deken, ze rolt er helemaal in en
denkt aan wat er allemaal is gebeurt en valt dan eindelijk in slaap.

"Sanne, Sanne", mama schudt aan de deken en Sanne wordt wakker. "Huh, waar ben ik?
Waar is Slipper?", vraagt ze aan mama. "Wie is Slipper?" vraagt mama "je hebt toch niet
weer over enge beesten gedroomd hè?"

Sanne krabbelt even op haar hoofd, ze begrijpt er helemaal niets van. Wat is er allemaal
gebeurt? Heeft ze alles gedroomd?
Nee, nu weet ze het weer!
"Mama, ik was heel bang toen ik moest slapen, maar toen kwam Slipper en die heeft me
geholpen en toen ging hij weg en toen heb ik eindelijk heel fijn gedroomd!"

Mama begrijpt helemaal niets van haar verhaal, maar ze laat Sanne alles vertellen. "En toen
gingen we samen onder mijn bed kijken", vertelt ze "en toen was alles goed er was alleen
maar speelgoed en toen ging Slipper weg en toen heb ik heel fijn gedroomd. En nu ben ik
verliefd op Slipper!"
Mama weet niet waar Sanne het over heeft, maar ze is blij dat ze weer zo vrolijk is en geeft
Sanne een aai over haar haar.